کوین چیست؟ مفهوم Coin + کابرد ها و انواع آن

اگر با ارزهای دیجیتال سر و کار داشته باشید، حتما بارها کلمه کوین به گوشتان خورده، آن هم بی‌آنکه بدانید این واژه چه مفهوم و تاریخچه‌ای دارد. پارسیان کریپتو در این مقاله قصد دارد توضیح دهد که کوین چیست و مفهوم کوین در ارزهای دیچیتال به چه معناست. همچنین، این مقاله تاریخچه کوین را مورد بررسی قرار داده و انواع کوین را به شما می‌شناساند. در نهایت به این سوال پرتکرار پاسخ خواهد داد که: کوین بهتر است یا توکن؟. با ما همراه باشید.

کوین چیست؟

کوین چیست؟ کوین یا سکه، شئ کوچک و معمولا گرد و مسطح است که عمدتا برای مبادله یا به عنوان پول قانونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کوین‌ها وزن استانداردی دارند و به منظور تسهیل تجارت در مقادیر زیاد در ضرابخانه و توسط دولت تولید و صادر می‌شوند.

این سکه‌ها اغلب دارای تصاویر، اعداد یا متن هستند. پشت و روی سکه در زبان‌های مختلف با اصطلاحاتی چون شیر و خط شناخته می‌شوند. روی سکه معمولا چهره یک فرد برجسته نقش بسته که در فارسی با عنوان شیر و پشت آن عدد یا متن درج شده که در فارسی با عنوان خط از آن یاد می‌شود.

جنس سکه یا کوین، معمولا از فلز یا یک آلیاژ یا گاه از مواد ساخت بشر است. در گذشته ارزش سکه‌های ساخته شده از فلزات گران‌بها، در خود آن‌ها نهفته بود. البته این امر افراد کلاهبردار را وسوسه می‌کرد تا با تراش دادن سکه، از فلز گران‌بهای آن دزدی کنند. بیشتر سکه‌ها از یک فلز پایه ساخته شده‌اند و ارزششان بر مبنای کاربرد آن به عنوان پول واقعی ناشی می‌شود. ارزش هر سکه توسط دولت تعیین می‌شود.

در صد سال گذشته، گاه این موضوع پیش آمده که ارزش فلز سکه نسبت به ارزش اسمی آن کمتر بوده است. این موضوع از تورم نشات می‌گیرد. در چنین شرایطی، مرجع صادرکننده ممکن است تصمیم بگیرد که سکه‌های نامبرده را از گردش خارج کرده و معادل‌هایی جدید با ترکیب متفاوت به جای آن منتشر کند.

این شرایط همچنین ممکن است مردم را به ذوب کردن سکه و احتکار آن تشویق کند. در حال حاضر، هر چند در مقیاس بسیار کم نسبت به گذشته، سکه‌ها به عنوان پول در معاملات کوچک روزمره استفاده شده و در کنار اسکناس همچنان در گردش هستند. حال که می‌دانید سکه یا کوین چیست، در بخش بعدی به مفهوم کوین در ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.

مفهوم کوین در ارزهای دیجیتال

مفهوم کوین در ارزهای دیجیتال با سکه‌هایی که در زندگی روزمره با آن آشنا هستیم متفاوت است. در این صنعت، کوین به هر رمزارزی که دارای بلاکچین مستقل باشد (مثل بیت کوین) گفته می‌شود. به عبارت ساده‌تر، اگر یک ارز دیجیتال بر روی بلاکچین خودش راه‌اندازی شده باشد، کوین به شمار می‌رود. کوین‌های بومی، برای پرداخت کارمزد و مشارکت در شبکه بلاکچین آن مورد استفاده قرار می‌گیرند. کاربرانی که از این کوین‌ها برای تامین امنیت شبکه استفاده می‌کنند هم با همان کوین پاداش می‌گیرند.

در واقع، کوین‌ها برای کارایی مدل امنیتی شبکه بلاکچین ضروری هستند. همان‌طور که می‌دانید، بلاکچین‌ها برای تامین امنیت شبکه و فرایند تکمیل تراکنش‌ها به ماینرها یا ولیدیتورها نیاز دارند، اما ایجاد یک بلاکچین غیرمتمرکز به سادگی امکان‌پذیر نیست. ماینرها و ولیدیتورها برای تامین امنیت شبکه باید اعمالی را با درستکاری انجام دهند و به این منظور به مشوق نیاز دارند.

برای مثال، در بلاکچینی که از الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) برای تامین امنیت و تایید تراکنش‌های شبکه خود استفاده می‌کند، ماینرها باید معادلات پیچیده ریاضی را حل کنند. حل این معادلات به مقدار بسیار بالایی از قدرت محاسباتی نیاز دارد و انرژی بسیار زیادی را مصرف می‌کند. ماینرها برای این کار به تجهیزات تخصصی نیز نیاز دارند.

مصرف این حجم از انرژی و خرید تجهیزات گران‌قیمت در صورتی برای ماینرها به صرفه خواهد بود که در ازای کاری که انجام می‌دهند پاداش و درآمد درخوری داشته باشند. از سوی دیگر، در بلاکچینی که با الگوریتم اثبات سهام (PoS) کار می‌کند، اعتبارسنج‌ها یا به اصطلاح ولیدیتورها باید در فرایندی به نام استیکینگ، وجوه سنگینی را به عنوان وثیقه قفل کنند. قفل کردن این وجوه هم بدون داشتن انگیزه و پاداش مناسب میسر نمی‌شود.

این مطلب را هم مطالعه کنید: بلاکچین چیست؟

شبکه‌های بلاکچین با توجه به مدل الگوریتم اجماع خود به این مشارکت‌کنندگان نیاز دارند. همان‌طور که گفتیم پردازش تراکنش‌ها فرایندی دشوار است و امنیت شبکه به یک ساختار انگیزشی وابسته است.

جدای از این موارد، هر بلاکچین ممکن است کاربردهای متفاوتی برای کوین اصلی خود داشته باشد. در واقع، هر بلاکچین، بنیان‌گذار خود را دارد که آن‌ها را با اهداف و کاربردهای مشابه یا متفاوت از بلاکچین‌های دیگر پدید آورده است.

اکنون که می‌دانید کوین چیست و با مفهوم کوین در ارزهای دیجیتال آشنا شدید در بخش بعدی، نگاهی به تاریخچه کوین خواهیم داشت.

تاریخچه کوین

تاریخچه کوین در این بخش به دو قسمت تقسیم می‌شود: در قسمت اول به تاریخچه کوین یا سکه در زندگی انسان پرداخته و در قسمت بعدی به پیدایش کوین در صنعت ارزهای دیجیتال پرداخته شده است.

تاریخچه کوین (سکه) در زندگی انسان

کوین یا سکه در حدود قرن ششم یا پنجم قبل از میلاد به عنوان یک روش پرداخت معرفی شد. اطلاعات دقیق درباره اختراع این پدیده هنوز هم در هاله‌ای از ابهام به سر می‌برد: به گفته هرودوت (Herodotus)، سکه اولین بار توسط لیدیایی‌ها ضرب شد. اما ارسطو (Aristotle) مدعی است که اولین سکه‌ها توسط همسر پادشاه فریگیه (شاه میداس) با نام دمودایک یا دامودیس (Demodike) ضرب شده است. سکه‌شناسان معتقدند اولین سکه‌ها در جزیره یونانی آگینا (Aegina)، توسط حاکمان محلی و یا توسط فیدون (Pheidon)، پادشاه آرگوس (Argos) ضرب شده است.

آگینا، ساموس (Samos) و میلتوس (Miletus) هم سکه‌هایی را برای مصریان (به منظور تجارت یونانیان ناکراتیس در دلتای نیل) ضرب کردند. پس از فتح لیدیا در سال ۵۴۶ قبل از میلاد توسط ایرانیان، سکه به ایران وارد شد. فنیقی‌ها تا اواسط قرن پنجم قبل از میلاد هیچ سکه‌ای ضرب نکردند. پس از آن، این عمل به سرعت توسط کارتاژها تقلید شد که در سیسیلی به ضرب سکه پرداختند. رومی‌ها از سال ۳۲۶ قبل از میلاد شروع به ضرب سکه کردند.

سپس، سکه‌ها توسط امپراتوری هخامنشی و همچنین پادشاهان جانشین اسکندر مقدونی به هند آورده شد. پادشاهان هندو-یونانی در قرن دوم پیش از میلاد سکه‌های دوزبانه ضرب کردند. گفته می‌شود زیباترین سکه‌های عصر کلاسیک توسط سامودراگوپتا (Samudragupta) ضرب شده است. سامودراگوپتا خود را به عنوان یک فاتح و موسیقی‌دان به دنیا معرفی کرد.

اولین سکه‌ها از جنس الکتروم (آلیاژی از نقره و طلا) ساخته شده بودند. به نظر می‌رسد بسیاری از سکه‌های اولیه لیدیایی‌ها توسط تاجران ضرب شده و برای معاملات مورد استفاده قرار می‌گرفتند. دولت لیدیه هم سکه ضرب می‌کرد که بر روی بیشتر آن‌ها نام شاه الیات (Alyattes) به چشم می‌خورد. برخی از سکه‌های لیدیایی به افسانه‌ها اشاره دارند. یک نمونه معروف آن در کاریا (Caria) بوده که روی آن نوشته شده «من نشان فانز هستم» و هنوز مشخص نیست که فانز چه کسی بوده است.

در چین، سکه‌های طلا برای اولین بار در طی سلسله کین (۲۰۷-۲۲۱ قبل از میلاد) استاندارد شدند. پس از سقوط سلسله کین، امپراتوران هان دو ارز قانونی دیگر را هم اضافه کردند: «سکه‌های نقره» و «اسکناس‌هایی از پوست گوزن» که مقدمه اختراع اسکناس‌های کاغذی امروز توسط چینی‌ها بودند.

تاریخچه کوین در صنعت ارزهای دیجیتال

تاریخچه ارزهای دیجیتال قدمت زیادی ندارد اما یکی از جالب‌ترین داستان‌های قرن ۲۱ به شمار می‌رود. بسیاری از مردم با شنیدن اینکه تاریخچه رمزارزها به چندین دهه قبل از انتشار وایت پیپر بیت کوین در سال ۲۰۰۸ باز می‌گردد، شگفت‌زده می‌شوند. با اینکه بیت کوین توانسته به عنوان موفق‌ترین رمزارز دنیا، تا امروز جایگاه خود را حفظ کند، پروژه‌های رمزارزی بسیاری بودند که مدتی پس از راه‌اندازی با شکست مواجه شده‌اند.

برخی از مورخان فناوری مدعی هستند محققان هلندی اولین افرادی بودند که با ارزهای دیجیتال سر و کار داشتند، اما اکثرا بر این باورند که دیوید چام (David Chaum) از دانشگاه یوسی برکلی (UC Berekley) در توسعه اولیه ارزهای دیجیتال نقش محوری داشته است. چام در سال ۱۹۸۲ یک مقاله با عنوان «سیستم‌های رایانه‌ای توسعه یافته، نگهداری شده و ایمن‌سازی شده توسط گروه‌های مشکوک متقابل» منتشر کرد که زمینه را برای پیشرفت‌های آتی در بلاکچین هموار ساخت.

یکی از خدمات چام به صنعت ارز دیجیتال، اختراع «فرمول کور» (Blinding Formula) بود. چام با استفاده از فناوری رمزنگاری و رمزگذاری پیشرفته با موفقیت توانست نشان بدهد که چطور می‌توان توکن‌های دیجیتالی را به شکلی امن و بدون نیاز به یک نهاد ناظر، ارسال و دریافت کرد.

چام برای عملی کردن این نظریه یک ارز دیجیتال با نام ای‌کش (eCash) را از طریق شرکت خودش (دیجی کش) در دهه ۱۹۹۰ ایجاد کرد. با اینکه ای‌کش توجه شرکت‌هایی مثل مایکروسافت را به خود جلب کرد، شرکت دیجی‌کش در سال ۱۹۹۸ درگیر کمبود بودجه شد. آزمایش ای‌کش، هنوز هم به عنوان مقدمه‌ای برای توسعه بیشتر فضای بلاکچین مثال‌زدنی است.

بسیاری از توسعه‌دهندگان از ایده چام الهام گرفتند و به دنبال ایجاد توکنی بودند که از ثبات قیمت طلا تقلید کند. برای مثال، توکن‌های رمزارزی مثل EGold و BitGold در دهه ۱۹۹۰ روی کار آمدند. این پروژه‌ها موفق نبودند اما روی سازنده بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) تاثیر گذاشتند.

ساتوشی در سال ۲۰۰۸، وایت پیپر معروف بیت کوین را منتشر کرد که طرحی برای یک ارز اینترنتی همتا به همتا بود.

ساتوشی با توجه به دو رمزارز پیش از بیت کوین که بر قیمت طلا تکیه داشتند، برای کمیاب ساختن رمزارز خود، عرضه آن را به ۲۱ میلیون واحد محدود ساخت. او همچنین از یک الگوریتم اجماع به نام اثبات کار (Proof of Work) برای تایید تراکنش‌های شبکه بیت کوین استفاده کرد. جالب اینجا است که این سیستم جدید تایید در یک پروژه شکست‌خورده در دهه ۹۰ با نام «هش‌کش» (hashcash) معرفی شده بود که هدف اولیه آن کاهش ایمیل‌های اسپم بود.

این مطلب را هم مطالعه کنید: الگوریتم اجماع چیست؟

طبق مکانیزم اجماع اثبات کار، رایانه‌ها باید یک معماهای الگوریتمی را برای پست کردن تراکنش‌های جدید بر روی یک بلاکچین حل کنند. این بلاکچین حاوی تمام تراکنش‌های شبکه بوده و به صورت عمومی قابل رصد است. ماینرها با استفاده از قدرت محاسباتی تجهیزات خود بر روی شبکه بیت کوین کار کرده و برای تایید و ایجاد هر بلاک، رمزارز BTC را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. پاداش‌های بیت کوین هر چهار سال یک بار نصف می‌شود و این کار تا زمانی که ۲۱ میلیون واحد بیت کوین عرضه شود، ادامه پیدا می‌کند.

ناکاموتو در اوایل سال ۲۰۰۹ اولین بلاک بیت کوین را ماین کرد و اولین تراکنش موفق بیت کوین را با ارسال بیت به توسعه‌دهنده‌ای به نام هال فینی (Hal Finney) انجام داد. یک سال بعد، برنامه‌نویسی به نام لازلو هانیچ (Laszlo Hanyecz) اولین خرید با بیت کوین (ثبت شده در دنیای واقعی) را انجام داده و دو پیتزا را از پاپا جان پیتزا (Papa John Pizza) با قیمت ۱۰٫۰۰۰ بیت کوین خریداری کرد. علاقمندان حوزه رمزارز، هر سال این روز (۲۲ می) را با عنوان «روز پیتزای بیت کوین» (Bitcoin Pizza Day) جشن می‌گیرند.

با وجود جذابیت این پیشرفت‌ها در حوزه فناوری رمزنگاری، نظر مردم به سمت آن جلب نشد. در آن زمان، صرافی‌های رمزارز وجود نداشت و اطلاعات مربوط به بیت کوین به تازگی از طریق اینترنت پخش می‌شد.

مجله فوربز (Forbes) در سال ۲۰۱۱ در مقاله‌ای به بیت کوین اشاره کرد و این مقاله به موضوعی داغ تبدیل شد. پس از انتشار این مقاله، قیمت بیت‌کوین به ارزش بی‌سابقه حدود ۹ دلاری رسید. پیش از آن، هر بیت کوین به اندازه یک دلار ارزش داشت.

با این حال، تمام اخبار اولیه مربوط به بیت کوین مثبت نبود. در روزهای اول، بیت کوین در بازارهای غیرقانونی آنلاین بخصوص «جاده ابریشم» شهرت پیدا کرد. با اینکه طبق داده‌های پایگاه داده Chainalysis، تنها ۰.۱۵ درصد از آدرس‌های رمزارزی به مجرمان تعلق دارد، بیت کوین هنوز هم با این ننگ قدیمی دست و پنجه نرم می‌کند.

این مطلب را هم مطالعه کنید: بیت کوین چیست؟

در سال ۲۰۱۲، بنیاد غیرانتفاعی بیت کوین (Bitcoin Foundation) توسط اعضای کامیونیتی این رمزارز و در جهت افزایش پذیرش بیت کوین تاسیس شد. مجله بیت کوین (Bitcoin Magazine) هم در همان سال اولین شماره خود را منتشر کرد.

با جلب توجه عموم مردم به سمت بیت کوین، علاقه‌مندان جدیدی به حوزه بلاکچین راه پیدا کردند. این امر موجب به وجود آمدن اولین آلت‌کوین‌ها شد که اکثر آن‌ها از بیت کوین فورک شده بودند. با اینکه بسیاری از این آلت‌کوین‌ها دیگر معروف نیستند مواردی مثل لایت کوین (Litecoin) و ریپل (XRP) امروزه هم با حجم سنگینی معامله می‌شوند.

قیمت بیت کوین در اوایل سال ۲۰۱۰ سه رقمی شد و پذیرش آن رو به افزایش گذاشت اما در سال ۲۰۱۴ اتفاق ناگواری به وقوع پیوست. صرافی مت گاکس (Mt. Gox) یک نقص امنیتی بزرگ پیدا کرد و هکرها توانستند ۸۵۰٫۰۰۰ بیت کوین را به سرقت ببرند.

در اوایل دهه ۲۰۱۰، فناوی کیف پول دیجیتال هنوز ناپخته بود و هیچ بیمه یا صرافی رمزارز متمرکزی وجود نداشت. بسیاری از کاربرانی که سرمایه خود را در واقعه هک مت گاکس از دست دادند هنوز منتظر بازگشت بودجه از دست رفته خود هستند.

این واقعه برای سرمایه‌گذاران بیت کوین فاجعه بود اما کمک کرد تا صرافی‌های رمزارز متمرکز با ایمنی بالا شکل بگیرند تا امروزه شاهد صرافی‌های مهمی مثل بایننس (Binance) و کوین‌بیس (Coinbase) باشیم که ویژگی‌های امنیتی زیادی را برای محافظت از دارایی کاربران خود به کار گرفته‌اند.

رویداد قابل توجه دیگری که در این دوره رخ داد، راه‌اندازی اتریوم (Ethereum) در سال ۲۰۱۵ بود. پیش از اتریوم، پروژه‌های رمزارزی غیربیت‌کوینی، عمدتا روی سیستم‌های پرداخت همتا به همتا کار می‌کردند. توسعه‌دهندگان اتریوم به دنبال گسترش دادن کاربردهای فناوری بلاکچین بودند. آن‌ها به جای ایجاد یک سیستم پرداخت یا یک وسیله برای ذخیره ارزش، در پی فراهم کردن اینترنت غیرمتمرکز بودند. توسعه‌دهندگان مفاهیمی چون قراردادهای هوشمند را معرفی کردند که تنها با کدگذاری و فراهم آمدن شرایط تعریف شده برای آن، دستورات را به انجام می‌رساندند. اتریوم همچنین، زادگاه توکن‌های غیرمثلی (NFTs) و اپلیکیشن‌های دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) بود.

اتریوم به سرعت رشد کرد و به دومین رمزارز بزرگ دنیا تبدیل شد. خیلی زود، صدها پروژه با استفاده از پروتکل اتریوم به ساخت اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز پرداختند. با این حال، تاریخچه اتریوم بی‌نقص نبوده و در سال ۲۰۱۶، در یک سازمان مستقل غیرمتمرکز (دائو) که اولین سرمایه‌گذاری اتریوم بود، مورد هک شدید قرار گرفت. در این واقعه، ۶۰ میلیون دلار از سرمایه ۱۵۰ میلیون دلاری اتریوم به سرقت رفت.

کامیونیتی اتریوم برای حل مشکل هک دائو با اختلاف نظر روبه‌رو شدند. از آنجا که دائو اولین سرمایه‌گذاری قابل‌توجه اتریوم بود، برخی معتقد بودند باید با فورک گرفتن از بلاکچین کنونی، یک اتریوم جدید ایجاد کرده و به این ترتیب، بودجه از دست رفته را برگردانند. سایرین بر این باور بودند که اتریوم اصلی باید حفظ شود چون در دیفای حقیقی، نباید دخالت انسانی وجود داشته باشد.

در نهایت، کامیونیتی اتریوم تصمیم به فورک گرفتند. زنجیره اصلی با نام «اتریوم کلاسیک» همچنان اجرا می‌شود، اما پیشرفت آن به هیچ وجه با اتریوم فورک شده قابل مقایسه نیست.

قیمت بیت کوین در طول سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ به شدت افزایش یافت. برای اولین بار در تاریخ، قیمت بیت از ۱۰٫۰۰۰ دلار فراتر رفته و محدوده ۲۰٫۰۰۰ دلاری را لمس کرد. پس از آن یک دوره «زمستان کریپتو» شکل گرفت. در طول این مدت، توسعه‌دهندگان بحث‌های زیادی در مورد افزایش مقیاس‌پذیری بیت کوین داشتند. برخی از آن‌ها بیت کوین کش (Bitcoin Cash) را روی کار آوردند اما وفاداران بیت کوین یک راهکار لایه ۲ فنی برای بلاکچین بیت کوین ایجاد کردند که با نام شبکه لایتنینگ (Lightening Network) شناخته می‌شود.

در طی این دوره، پیشرفت‌های زیادی هم در اکوسیستم اتریوم به وجود آمد. توکن‌های غیرمثلی یا ان‌اف‌تی‌ها به عنوان مجموعه‌های دیجیتالی منحصربه‌فرد به وجود آمدند. همچنین، توسعه‌دهندگان شروع به ساخت پروژه‌های دیفای (مانند صرافی‌های غیرمتمرکز) بر روی بلاکچین اتریوم کردند.

با وجود تمام این ابتکارات، بازار رمزارز تا سال ۲۰۲۰ در حالت رکود قرار داشت. در سال ۲۰۲۰، طی یک چرخه گاوی جدید، ارزش هر کوین از بیت کوین به نزدیکی ۷۰٫۰۰۰ دلار رسید. شرکت‌های مطرحی چون مایکرواستراتژی (MicroStrategy) و تسلا (Tesla)، بیت کوین را وارد ترازنامه خود کردند. دولت ال‌سالوادور (El Salvador) بیت کوین را قانونی کرد. اتریوم هم به لطف محبوبیت فزاینده ان‌اف‌تی‌ها در بازی‌های متاورس، کاربران بیشتری را به سمت خود جذب کرد.

با این حال، با پایان یافتن سال ۲۰۲۲، بهشت کریپتو دوباره وارد زمستان شد. علاوه بر اخبار اقتصادی ناخوشایند، با صفر شدن ارزش استیبل کوین شرکت ترا (Terra) فضای کریپتو ضربه سهمگینی را متحمل شد. به این ترتیب، تمام شرکت‌ها و موسساتی که با این استیبل‌کوین کار می‌کردند به همراه بازار رمزارز به زیر کشیده شدند.

البته، با وجود تمام تیترهای منفی این دوره، بازار رمزارز ارزش یک تریلیون دلاری خود را تا سال ۲۰۲۲ حفظ کرد. با اینکه تهدیداتی مثل کلاهبرداری و هک در دنیای رمزارز وجود دارد، این صنعت از دوره «راه ابریشم» تاکنون فاصله زیادی گرفته است.

هر روز مردم بیشتری از پروژه‌هایی مثل بیت کوین و اتریوم استقبال می‌کنند و در نتیجه بعید است که این صنعت از بین برود. در حال حاضر، توجه قانون‌گذاران هم به حوزه رمزارز جلب شده و در نقاط مختلف قوانینی برای این حوزه در نظر گرفته شده‌اند. در آینده نیز احتمالا دولت‌ها و بانک‌های بیشتری برای دسترسی مردم به ارزهای دیجیتال، سیاست‌های جدیدی را تدبیر خواهند کرد.

پس از آشنایی با تاریخچه کوین و ارزهای دیجیتال، در بخش بعدی به معرفی انواع کوین خواهیم پرداخت.

معرفی انواع کوین

بیت کوین، به عنوان اولین و موفق‌ترین رمزارز تاریخ جایگاه ویژه‌ای در صنعت ارزهای دیجیتال دارد. از این رو، تمام رمزارزهایی که پس از بیت کوین توسعه یافتند با عنوان «آلت‌کوین» یا کوین‌های جایگزین شناخته می‌شوند. لازم به ذکر است که ارزهای دیجیتال به طور کلی در دو دسته کوین و توکن قرار می‌گیرند.

همان‌طور که در بخش «کوین چیست» اشاره کردیم، کوین‌ها بلاکچین خود را دارند و در حقیقت، رمزارز اصلی بلاکچین به شمار می‌روند. اما توکن‌ها، بدون داشتن بلاکچین مستقل، با اهداف کاربردی مختلف بر روی بلاکچین‌های میزبان راه‌اندازی می‌شوند. بلاک‌چین‌های میزبان، بسترهایی هستند که توسعه‌دهندگان می‌توانند پروژه‌های رمزارزی خود را به کمک قراردهای هوشمند بر روی آن‌ها توسعه بدهند. برای مثال بلاکچین اتریوم یک کوین اصلی به نام اتر (ETH) دارد و پروژه‌ها و توکن‌های زیادی بر روی آن ساخته شده‌اند.

پیشنهاد : شما می توانید قیمت لحظه ای بیت کوین، قیمت لحظه ای اتریوم و سایر رمزارز ها را در پارسیان کریپتو مشاهده کنید.

ارزهای دیجیتال علاوه بر دسته‌بندی «بیت کوین و آلت کوین» و «کوین و توکن»، در دسته‌های دیگری هم قابل طبقه‌بندی هستند و در این دسته‌ها، گاه هر دوی کوین‌ها و توکن‌ها می‌توانند جای بگیرند. برخی از انواع کوین و توکن به شرح زیر هستند:

• استیبل کوین‌ها: استیبل‌کوین‌ها رمزارزهایی هستند که ارزششان به ارزش یک دارایی دیگر پیوند خورده یا به اصطلاح پگ شده است. اکثر استیبل‌کوین‌ها همچون تتر (USDT) پشتوانه دلاری دارند و ارزش آن‌ها به دلار آمریکا پگ شده یعنی هر واحد آن قیمتی معادل یک دلار دارد.

 نوع دیگری از استیبل‌کوین‌ها الگوریتمی هستند. این استیبل‌کوین‌ها از الگوریتم‌ها برای کنترل عرضه و حفظ قیمت پگ شده استفاده می‌کنند. مثلا، استیبل کوین ترا یواس‌تی (UST) با ایجاد و از بین بردن یک کوین خواهر با نام لونا (Luna) قیمت یک دلاری خود را حفظ می‌کرد.

• میم‌کوین‌ها: میم‌کوین‌ها رمزارزهایی هستند که ریشه در طنز دارند. این ارزهای دیجیتال اغلب از میم‌های محبوب در شبکه‌های اجتماعی الهام می‌گیرند. اولین میم‌کوین دنیای ارز دیجیتال دوج کوین (DOGE) بود که حول محور طنزهایی که با تصویر سگ شیبا در شبکه‌های اجتماعی رواج داشت ظهور کرد. این نوع رمزارزها گاه به سبب محبوبیتی که بین کاربران دارند رشدهای عجیبی را تجربه می‌کنند درست مانند آنچه که در دوج کوین، شیبا اینو و په په شاهد آن بودیم.
• ان‌اف‌تی‌ها (NFT): توکن‌های غیرمثلی نوعی دارایی توکنیزه شده از طریق بلاکچین هستند. هر یک از این توکن‌ها متادیتا و کدهای شناسه منحصربه‌فردی دارند که آن‌ها را از سایر توکن‌ها متمایز می‌سازد. کاربران می‌توانند آثار هنری و … را در بازارهای ان‌اف‌تی به توکن غیرمثلی تبدیل کرده و آن‌ها را در ازای پول، رمزارز یا معاوضه با سایر NFTهای هم ارزش به فروش برسانند. در واقع، نحوه معامله یک توکن غیرمثلی به سفارش و ارزشی بستگی دارد که مالک آن ایجاد کرده است.

• ارز دیجیتال ملی: ارز دیجیتال ملی (CBDC) در واقع شکل دیجیتالی شده ارز رایج یک کشور است. برخی از کشورها در حال تبدیل پول کاغذی با پول الکترونیکی ملی و تشویق مردم به استفاده این نسخه از پول هستند.
• کوین‌های حریم خصوصی: پرایوسی کوین‌ها در جهت امنیت و تمرکززدایی دنیای بلاکچین کار می‌کنند. این کوین‌ها، مشخصه‌های تراکنش‌های خود را به صورت کدگذاری و غیرقابل خواندن عرضه کرده و از هویت کاربران حفاظت می‌کنند. پرایوسی کوین‌ها بسیار پیشرفته هستند و به دلیل امنیت بالا و ناشناس نگه داشتن هویت کاربران، گاه استفاده از آن‌ها توسط دولت‌ها نهی می‌شود.
• ارزهای وابسته به صرافی‌ها: اکثر صرافی‌های ارز دیجیتال یک کوین یا توکن بومی ارائه می‌دهند که داشتن آن توسط کاربران آن صرافی، امتیازاتی چون تخفیف کارمزد را برای آن‌ها به همراه دارد. در صرافی‌های غیرمتمرکز، این توکن‌ها می‌توانند خاصیت حاکمیتی داشته باشند، یعنی کاربران دارنده آن می‌توانند در برنامه‌های آتی صرافی نامبرده حق رای داشته باشند. گاه می‌توان از این رمزارزها به عنوان وثیقه برای وام گرفتن استفاده کرد، یا اینکه با استیک کردن آن پاداش گرفت.

اکنون که با برخی از انواع کوین و توکن آشنا شدید زمان آن رسیده تا به کاربرد کوین بپردازیم.

این مطلب را هم مطالعه کنید: استیبل کوین چیست؟

کاربرد کوین چیست؟

زمانی که بیت کوین اختراع شد در تلاش بود تا به جایگزینی برای پول‌های رایج تبدیل شود. سایر ارزهای دیجیتال هم در همین راستا قدم برداشتند. بنابراین، می‌توان گفت کوین‌ها می‌توانند تمام خدماتی که پول‌های رایج عرضه می‌کنند را ارائه دهند برای مثال:

• ذخیره ارزش
• معامله با سایر ارزها
• پرداخت برای خرید کالاها و خدمات
• انتقال پول به دیگران

علاوه بر موارد یاد شده که کاربردهای سنتی کوین به شمار می‌روند، برخی از کوین‌ها با توجه به اهداف پروژه خود از قراردادهای هوشمند بهره گرفته و کاربردهای بیشتری دارند. مثلا رمزارز دش (DASH) یک آلت کوین است که علاوه بر این کاربردها، به کاربران خود حق رای می‌دهد تا در برنامه‌های آینده این پروژه نقش داشته باشند.

از سوی دیگر، همان‌طور که در بخش‌های قبلی هم ذکر کردیم، از کوین‌ها برای تامین امنیت شبکه (از طریق وثیقه گذاشتن یا ماین شدن) و پرداخت کارمزدها و پاداش‌ها نیز استفاده می‌شود. به این ترتیب، برای اطلاع از کاربرد دقیق هر کوین، بهتر است به پروژه و بلاکچین آن رجوع کرده و در این زمینه تحقیق کنید.

پس از آشنایی با انواع کوین و سپس صحبت درباره کاربرد کوین در بخش بعدی از این مقاله به این سوال مهم پاسخ خواهیم داد که: «کوین بهتر است یا توکن؟».

کوین بهتر است یا توکن؟

به طور کلی، ارزش یک دارایی، میزان ریسک‌پذیری شما برای سرمایه‌گذاری در آن را تعیین می‌کند. به همین دلیل است که مشاوران مالی همواره توصیه می‌کنند که ابتدا باید ارزش واقعی یا بالقوه دارایی مورد نظرتان را بشناسید. بنابراین، یکی از راه‌های پاسخ به سوال «کوین بهتر است یا توکن؟» دانستن ارزش آن است. ارزش کوین‌ها متفاوت است و به نوع آن بستگی دارد. عواملی هم وجود دارد که در تعیین ارزش یک کوین بسیار تاثیرگذار هستند. برخی از این عوامل عبارتند از:

• عرضه و تقاضا
• کاربرد کوین
• شهرت شرکت صادرکننده کوین
• زنده بودن پروژه
• ارزش درک شده آن

بیت کوین، اولین و ارزش‌مندترین رمزارز در بازار امروز است. این رمزارز در حال حاضر بیش از ۳۰٫۰۰۰ دلار ارزش دارد و همه کاربران رمزارز انتظار افزایش قیمت آن را هم دارند. رمزارز دوم دنیا اتریوم است. قیمت ارزهای دیجیتالی که پروژه و اهداف خوبی را دنبال می‌کنند با گذشت زمان افزایش پیدا می‌کند. شما با جستجو در صفحات وب می‌توانید به تحقیق درباره پروژه‌های مختلف بپردازید.

توکن‌های رمزارزی، ذاتا به اندازه کوین‌ها ارزشمند نیستند. دلیل اصلی این امر آن است که این ارزها تنها به عنوان وسیله‌ای برای مبادله استفاده نمی‌شوند و فناوری خاص خود را ندارند. با این وجود، می‌توان توکن‌هایی را یافت که نسبت به برخی از کوین‌ها قیمت بالاتری داشته و ارزشمندتر هستند. توکن‌ها هم فاکتورهایی دارند که می‌تواند در قیمت آن‌ها تاثیرگذار باشد. برخی از این فاکتورها عبارتند از:

• تخصیص و توزیع توکن
• مدل توکن
• نرخ عرضه توکن
• مارکت کپ

کاملا مشخص است که کوین‌ها برای سرمایه‌گذاری انتخاب بهتری نسبت به توکن‌ها هستند. کوین‌ها ذخایر بهتری برای ارزش دارند، شبکه بلاکچین خودشان را دارند و می‌توانند به عنوان روش پرداخت برای خرید کالاها و خدمات مورد استفاده قرار بگیرند.

این مطلب را هم مطالعه کنید: توکن چیست؟

جمع بندی

در این مقاله از پارسیان کریپتو ابتدا به سوال «کوین چیست» پاسخ دادیم، سپس به مفهوم کوین در ارزهای دیجیتال پرداختیم و شما را با انواع کوین آشنا ساختیم. در ادامه مطالبی را درباره کاربرد کوین عنوان کردیم و به سوال پرتکرار «کوین بهتر است یا توکن؟» پاسخ گفتیم. امیدواریم این مقاله به سوالات شما در این عناوین پاسخ گفته باشد.

سوالات متداول درباره کوین

کوین چیست؟

کوین در دنیای روزمره به معنای سکه است اما در صنعت ارزهای دیجیتال، رمزارزهایی که شبکه بلاکچین مستقل خودشان را دارند، کوین نامیده می‌شوند. مانند بیت کوین که رمزارز اصلی بلاکچین بیت کوین است.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها می‌توانند مانند پول عمل کرده و برای پرداخت، انتقال پول و خرید کالاها و خدمات مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین، کوین‌ها برای تامین امنیت شبکه بلاکچین و پرداخت کارمزد و پاداش شبکه نیز کاربرد دارند. علاوه‌براین، هر پروژه با توجه به اهدافی که دارد ممکن است کاربردهای بیشتری برای کوین اصلی بلاکچین خود در نظر گرفته باشد.

کوین بهتر است یا توکن؟

کوین‌ها معمولا نسبت به توکن‌ها ارزشمندتر هستند، البته می‌توان توکن‌هایی را یافت که قیمت بیشتری نسبت به برخی از کوین‌ها دارند. در این مقاله به طور مفصل به این سوال پاسخ داده شده است اما اگر به دنبال جواب کوتاهی برای این سوال هستید می‌توان گفت کوین بهتر از توکن است.